W XVI wieku przez Różan i ziemię różańską przechodziły trzy ważne trakty handlowe: Warszawa -Królewiec, Warszawa - Grodno, Toruń - Grodno. W tym czasie ziemia różańska obejmowała 922 km2. Na jej terenie znajdowało się 210 miejscowości. W mieście istniało kilka cechów rzemieślniczych: tkacki, sukienniczy, krawiecki, szewski Klasa 1 Polski. Legenda o smoku wawelskim Połącz w pary. autor: Alicjazawada. Klasa 2 Polski. Legenda o Smoku Wawelskim Test. autor: Anitaczku. Język mniejszości. Legenda o smoku Uporządkuj. autor: Dorotaderon. W sobotę 24 września br. podczas gali 33.Międzynarodowego Festiwalu Komiksu i Gier w Łodzi zostały przyznane nagrody festiwalowe. Nasza Fundacja Kreska im. Janusza Christy otrzymała najważniejszą nagrodę „Doktorat Humoris Causa” im. Papcia Chmiela za zasługi dla polskiego komiksu. Podczas gali została, również wręczona coroczna nagroda Złoty Puchar. W tym roku trafiła do … Podczas nagrań doszło do wypadku - spędził miesiąc w szpitalu, po tym jak na Janusza Gajosa najechała ciężarówka. Tam poznał laborantkę Zoję. To było nagłe i gwałtowne uczucie, kiedy wydobrzał, zakochani pobrali się i zamieszkali w Łodzi, ale napięty grafik zawodowy aktora szybko wystawił ich związek na próbę. Temat: Legenda o Piaście. Otwórz Podręcznikna str. 6-7.Przeczytaj fragmentlegendy "O Piaście Kołodziejui tajemniczych wędrowcach". Lekcja. Temat: Legenda o Piaście. Postrzyżyny – to obrzęd polegający na obcięciu włosów chłopcu - zazwyczaj kończącemu 7 lat, połączony z nadaniem imienia. Ośrodek akademicki (6 uczelni państwowych oraz 22 prywatne), a także kulturalny. Sześć kilometrów od centrum Łodzi znajduje się Międzynarodowy Port Lotniczy Łódź im. Władysława Reymonta. Łódź jest trzecim miastem w Polsce pod względem liczby ludności zameldowanej (707 504) i czwartym pod względem powierzchni (293,25 km²). Legenda o górskim olbrzymie (2017) - Espen "Ash Lad" (Vebjørn Enger) jest synem biednego farmera, którego dom popada w ruinę. W związku z tym, razem z braćmi wyrusza w Krzysztof Zaleski. 3.09.1949 — 20.10.2008. #film. Autor: Culture.pl. Udostępnij: Reżyser teatralny, aktor filmowy i teatralny, scenarzysta. Urodził się 3 września 1949 roku w Lipinach Śląskich (dziś Świętochłowice). Zmarł 20 października 2008 roku w Warszawie. Krzysztof Zaleski ukończył Wydział Filologii Polskiej na Posiadał stopień Harcmistrza – najwyższy stopień instruktorski ZHP. W stanie wojennym harcerze ze Szczepu im. Romualda Traugutta pod wodzą dh. Janusza Boissé pomagali rodzinom internowanych oraz osobom starszym. W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych Szczep wspierał Domy Dziecka i Domy Opieki Społecznej. PRAPREMIERA – 16 września 2023 r. Duża Scena. Spektakl „Czar(cie) gry” jest częścią projektu „Legendy polskie” realizowanego w II połowie 2023 roku. Koncept scenariusza spektaklu „Czar(cie) gry” opiera się na idei „odkurzenia” rodzimych i lokalnych baśni i wątków, poprzez wykorzystanie ich do stworzenia nowej, współczesnej historii. 4Th7rl8. Wysokie drzewa, gęste zarośla i liczne rzeki sprawiały, że teren był trudny do przebycia i mało znany... LEGENDA O ZAŁOŻENIU ŁODZI Magdalena Pawlak Dawno, dawno temu, kiedy w Polsce rządzili władcy z dynastii Piastów, obszar obecnego miasta porastała puszcza. Wysokie drzewa, gęste zarośla i liczne rzeki sprawiały, że teren był trudny do przebycia i mało znany. Pewnego dnia jedną z tych rzek, w niewielkiej łódce, płynął Janusz. Kim był? Dziś trudno ustalić… Jedni mówią, że rycerzem pokonanym w pojedynku na łęczyckim zamku, inni że najmłodszym synem chłopa z okolicznych wsi, który nie miał szans na otrzymanie gospodarstwa w spadku po rodzicach. Niezależnie od swego pochodzenia, Janusz postanowił poszukać szczęścia w nowym z nurtem rzeki od bladego świtu, aż łódka osiadła na płyciźnie. Zbliżał się już wieczór, więc Janusz postanowił przenocować na pobliskim brzegu. Nie zdążył jednak zbudować szałasu, gdyż nagle nadeszły chmury i rozpętała się burza. Zaradny mężczyzna wziąwszy kilka ściętych już konarów, oparł na nich odwróconą do góry dnem łódkę. Pod takim „dachem” spędził kiedy deszcz ustał, Janusz uważnie rozejrzał się dookoła. Okolica bardzo mu spodobała się. Rosły drzewa, z których można było zbudować solidny dom. W rzece pływały ryby, na pobliskiej polanie rosły jagody i poziomki, a w koronie drzewa na jej skraju swoją barć założyły dzikie pszczoły. Janusz postanowił w miejscu swojego pierwszego noclegu postawił chatę. A gdy już się zagospodarował zaczął coraz lepiej poznawać okoliczne jesiennego dnia wybrał się na polowanie. Tropiąc zwierzynę usłyszał płacz. Słuchając głosu dotarł na polanę. Pod drzewem ujrzał nieznaną Co robisz sama w lesie? – odezwał się Zbierałam grzyby i się ten sposób Janusz poznał Gosławę, mieszkankę nieodległej wsi Bałuty. Podczas zimy czasem spotykał ją w lesie zbierającą chrust. Z czasem poznali się lepiej, zakochali w sobie i zostali małżeństwem. Gosława zamieszkała wraz z Januszem w jego chacie. Domostwo dało początek nowej osadzie, gdyż po latach w sąsiedztwie swoje domy wzniosły dzieci, a potem wnuki Gosławy i Janusza. Powstałą wioskę, na pamiątkę przypłynięcia przez jej protoplastę łódką, nazwano Łodzią. Fakty historyczne:Janusz to pierwszy odnotowany w źródłach sołtys wsi Lodzia/Łodzia. Jest postacią historyczną. Wymieniony jest w dokumentach pochodzących z XIV w., jednakże poza imieniem i pełnioną funkcją, nie jest wiadomo kim był i skąd pochodził. (utwór inspirowany legendą Zdzisława Konickiego, O łodzi Janusza i założeniu osady nad rzeką Łódką[w:] Idem, Dziwy nad Łódką. Łódź w legendzie – anegdocie – dowcipie, wyd. PRO DEO ET ARTE, 1992) źródło ilustracji: "Giewont. Ilustrowane czasopismo poświęcone sztuce, literaturze i sprawom rozwoju uzdrowisk", nr 3 Łódź – Zakopane, styczeń-marzec 1928 r. Tagi: Legenda o powstaniu Łodzi, Łódź i okolice, pomniki przyrody, Łódź bajkowa, co warto zwiedzić w Łodzi, atrakcje Łodzi LEGENDY - Historia wędrującego Janusza 21 października 2016 r. rodzice z gr. „Pszczółki”: mama Marysi G. - p. Dominika, mama Amelki p. Dorotka i tata Stasia p. Michał przygotowali dla przedszkolaków legendę o powstaniu Łodzi. Historia wędrującego Janusza, który nie rozstawał się ze swoją łodzią, pozwoliła dzieciom zrozumieć, skąd wzięła się nazwa naszego miasta. Dzieci poznały również herb Łodzi. Serdecznie dziękujemy Rodzicom za ogromne zaangażowanie i wspaniałą grę aktorską. Autor: Przedszkole Sióstr Honoratek zapytał(a) o 20:23 Legenda Łodzi Odpowiedzi Tarotka odpowiedział(a) o 00:23 Legenda Janusza czyli skąd pochodzi nazwa miasta Łódź O chłopie przezwiskiem Janusz wiemy z czternastowiecznych dokumentów, że był pierwszym łódzkim sołtysem, a urząd swój sprawował we wsi o nazwie Łodzią (łac. Lodzą, dokument z XIV wieku). Poza tym nic pewnego o tym Januszu nie wiadomo, toteż rychło wszedł do legendy. Zapewne nie pałał wielką miłością i posłuszeństwem do rycerskich czy duchownych panów z łęczyckiego grodu, skoro puścił się sam w górę rzeki Bzury na południe i zbiegł w puszczę. Widać niezbyt dobrze mu się tam działo. I oto znajdujemy go w legendzie do dziś jeszcze powtarzanej w różnych wersjach na starych Bałutach, Widzewie i Stokach. Spotykamy tego pierwszego łodzianina z wiosłem w dłoni, jak przedziera się jakimś czółnem chybotliwym czy łodzią przez chaszcze, znacząc od czasu do czasu siekierką nadbrzeżne konary, by nie zmylić drogi. U źródeł Bzury, na Rogach i Rożkach, pełno było błota i kałuż. Tylko wąski, dziki dukt leśny przedzielał je wówczas od nowych źródeł i drugiej rzeczki zaczynającej swój bieg już na późniejszych Dołach i Sikawie. Była to dzisiejsza Łódka, przed wiekami zwana po prostu Starą Strugą. Janusz przeciągnął po tych błotach swą łódź dalej na południe i zachód. I znów z trudem odpychał się jakimś drągiem o płytkie dno owej strugi. Obowiązkowo -jak na owe czasy wymagano i jak głosi opowieść -miał mieć w tobołku w swej dłubance jakiś obrazek święty czy figurkę szczęśliwą... Dopłynął tedy do miejsca, gdzie dziś stoją stare kamienice przy Zgierskiej w parku Staromiejskim (dziś już rzeczka płynie w skrytym kanale). Tu Janusz poczuł, że jego stara ojcowska łódź jakby była pełna kamieni i dalej ruszyć nie może. Czy ten obrazek tak mu zaciążył, czy też, co bardziej prawdopodobne, dno się nadwerężyło uciążliwą jazdą i woda w łodzi przybrała; dość, że o dalszej podróży nie było już mowy, choć rzeka biegła jeszcze dalej na zachód. Wyszedł więc chłop z łodzi na brzeg, wyciągnął tobołek i trochę pomedytował. Później przez mieliznę wyciągnął ową łódkę ku wyższemu, północnemu brzegowi. Wdrapał się na wzgórek, rozejrzał wokoło i nabrał otuchy. Okolica była sposobna, na zdrową! spokojną wyglądała. Wnet chciał sporządzić sobie szałas na nocleg, by na drugi dzień łódź oporządzić i próbować płynąć dalej, lecz gdy chwilę pobył na brzegu, spotkała go pierwsza przygoda, zaczął padać ulewny deszcz. Nie zraziło go to wcale. Ściął kilka grubszych gałęzi i ustawił na nich swą łódź dnem do góry. Posłużyła mu za schronienie przed burzą. Stała się pierwszym ludzkim dachem w tej okolicy... Rano posłyszał Janusz głosy puszczy. Wokoło rozbrzmiewały ptasie śpiewy, słychać było stukanie pracowitych dzięciołów, brzęczenie dzikich pszczół. Okolica przemawiała doń swojsko i kusiła: , - ...Tu się zadomowisz, tu oporządzisz; będzie nam z sobą dobrze, żaden książę ani biskup czy inny wielmoża nie dostrzeże cię tu... pracę ci, choć mozolną, dam - mówiła dalej puszcza. - Nie poskąpię drzewa na budulec ni miodu z dzikich barci, a może czasem i tur, żubr lub łoś ci się trafi... Przemówiło to do niego. Został. Dopiero nadchodząca jesień wygnała go z domku "pod łódką". Począł ścinać kłody pod pierwszą własną prawdziwą chatę! A szałas z łódką jako dachem zachował potem długi jeszcze czas na pamiątkę swego tu przybycia. Jeszcze później związał się z jakąś dziewczyną z dalszych stron, być może aż z odległego o milę Widzewa... Następne chaty już z synami i wnukami wznosił. Osiedli obok ojca i dziada na wzgórkach, które po wiekach Górkami Plebańskimi tu nazwano, gdyż powstał tam później drewniany kościółek. Niedługo, bo już w piątym pokoleniu, rozłożył się w tym miejscu kwadratem targowy Stary Rynek, a było to przy drogach leśnych wiodących na północ do Zgierza, na zachód pod Strugę, na południe do Piotrkowa i Drewnowiczów i na południowy wschód do Wolborza... Minęło sto, a może dwieście lat od tamtych czasów. Dopiero przyszłe pokolenia słuchając opowieści gminnej - jak to ich odważny i pracowity prapradziad przedzierał się przez tę gęstwinę swoją mizerną łódką, która na mocy jakiegoś dziwnego uporu płynąć dalej nie chciała i tu nabrawszy wody w miejscu stanęła - nazwali to miejsce na wieczną pamiątkę po prostu Łodzią... Mieszkańcom tej osady wydało się jednak z czasem, że to zbyt mały dowód szacunku i miłości dla przodków, na dodatek więc i rzekę, która była niegdyś drogą ucieczki, a stała się przez samotną wyprawę przodka nadzieją lepszego jutra, nazwali podobnie - Łódką... Uważasz, że ktoś się myli? lub